Bebeklerde Konuşma

Özgür - 11.03.17 tarihinde yayınlandı.

Bebeklerde Konuşma

Bebeklerin çoğu bir yaşına yaklaşınca bir anlamı olan bazı sesler çıkarmaya başlarlar. Fakat daha aylarca bekleyen tam anlamıyla normal bebekler de vardır. Bu doğrudan doğruya bebeğin kişiliğine bağlı gibi gözükmektedir. Sizin dost ve dışa dönük bebeğiniz erkenden konuşmayı isteyecektir tabi. Sessiz ve etrafı inceleyen tip bebek ise uzun süre ciddi ciddi çevreyi seyrettikten sonra bir şeyler söylemeye karar verecektir.
Bir bebeğin çevresi ve ona davranılış tarzı da önemlidir. Eğer bir anne, sinirli olduğu için bebeğiyle meşgulken daima sessizse bebek ahbaplık edemediğini hisseder ve kendi kabuğundan çıkmaz. Aksi halde bir ailedeki bütün bireyler durmadan bebekle konuşuyor, onu devamlı eziyorlarsa bebek rahatsız olur ve etrafında insanlar varken onlara karşılık vermek istemez. Bebek onlara istediği gibi cevap verecek veya onlardan kurtulmak için çıkıp yürüyüşe gidecek durumda değildir. Genç veya yaşlı her insan yanında iyi niyetli, anlayışlı ahbaplar olursa konuşmayı arzu ederler. Bir bebek de aynı haldedir ve ondaki tek değişiklik her şeyden evvel kelimeleri öğrenmek için onda daha fazla arzu olmasını gerektirmektedir.

Bir uzman bulunsun bulunmasın çocuğun kendi yaşına uygun diğerleriyle ve en iyisi ana okulunda, arkadaşlık etmesi lâzımdır. İyi bir öğretmen böyle bir çocuğu diğerlerinin alaylarından ustalıkla koruyabilir ve öğretmen çocuğun konuşması yüzünden aile kadar üzgün olmadığı için konuşmayı düzeltme bakımından çocuğa anne ve babadan daha fazla yardımcı olabilir. Bazı okullarda özel yetiştirilmiş konuşma öğretmenleri vardır.
Kasıtlı bebek konuşması. Ailede kendisinden daha küçük birini kıskanan çocuk, ona fazla hayranlık ve sevgi gösterildiğini düşünerek bebek gibi konuşmaya devam eder. Kendisine bir rakip olduğundan korkmayan bazı çocuklarda da böyle bebek gibi konuşma gözükebilir. Benim düşündüğüm kendisine tapan bir ailenin bukle bukle saçlı, süslü elbiseli küçük kızıdır. Aile onu bir oyuncak gibi görür ve çok memnundur. Bu yüzden çocuğun büyümesi gerektiğini düşünemezler. Normal yaşı çok geçmiş olmasına rağmen aile, çocukla hâlâ bebekmiş gibi konuşur ve kendisini en fazla bebek gibi ve şipşirinken sevdiklerini belirtirler. Çocuğun onlara böyle rol yapmasında kendisini kabahatli bulamayız. Fakat bu çocuk kendi yaşında başka çocuklarla karşılaşınca zor bir devreye girecektir. Çünkü diğer çocuklar onun şirin değil tatsız olduğunu düşüneceklerdir.